Wie ben ik?

Wie ben ik? Wat zijn mijn waardes? Wat is voor mij belangrijk om gelukkig te zijn?

Dat zijn vragen die ik mij sinds september heel vaak stel. 

Het laatste halfjaar gaan we door een relatiecrisis. En hierdoor ben ik beginnen te beseffen dat ik bepaalde offers heb gebracht om door de jaren heen de relatie steeds te proberen te redden, waardoor ik nu ver van mezelf afsta. (Sommige offers zijn ook het gevolg van mijn ziekte)

foto @pixabay

Momenteel probeer ik te achterhalen wat ik zelf wil. Vier jaar lang zat er een stemmetje in mijn hoofd dat zich constant dingen afvroeg of alles wat ik deed of niet deed wel goed genoeg was. Maakte ik niet te veel rommel in huis? Wanneer komt hij thuis? Help ik wel genoeg? Geef ik hem wel genoeg vrijheid? ....

Vier jaar lang deed ik er alles aan om de ideale vriendin te zijn in de hoop dat hij me niet zou verlaten. 

Nu besef ik dat ik hierdoor veel dingen die ikzelf belangrijk vind in een relatie helemaal naar de achtergrond heb verdrongen. Maar ik kwam net van de schoolbanken, had nog nooit een relatie gehad, ook vriendschapsrelaties waren tot dan toe niet aan mij besteed, dus ik cijferde mezelf weg voor die ene persoon die mij zag staan. 

Pas op, hij heeft veel gedaan voor mij. Hij heeft mij door de moeilijkste momenten van mijn leven doorgehaald. Zonder hem was ik hier nu niet meer. 

Maar ik realiseer me dat ik bepaalde dingen heb laten gebeuren, die me uiteindelijk zeer diep hebben gekwetst. Hij had bepaalde "voorwaarden" in het begin van onze relatie. En ik respecteerde zijn grenzen. Maar daardoor vergat ik dus wat ik zelf nodig had in onze relatie. 

Nu staan we op een punt dat we moeten beslissen, gaan we samen verder? Zo ja, op wel,e manier. Of gaan we elk onze eigen weg. We zien elkaar nog wel graag, maar zijn onze verwachtingen, onze toekomstvisie nog verenigbaar?

De ene moment denk ik: het is genoeg geweest, ik pak mijn spullen en verhuis. De dag erna is het weer super gezellig samen en is er precies geen vuiltje aan de lucht. 

Daarbij komt dat verhuizen niet simpel is. Vind maar eens een woning die betaalbaar en rolstoeltoegankelijk is.

De stress van afgelopen maanden vreet aan mij. We moeten dringend de knoop doorhakken. Maar in dit geval geld naar mijn aanvoelen "kiezen is verliezen" en heb ik de moed en energie niet om een beslissing te nemen dus vind ik steeds een excuus om het uit te stellen en probeer ik er het beste van te maken en te ontdekken wat mij gelukkig maakt.