Het is weer het eerste weekend van de maand. Dus tijd voor de maandelijkse gastrubriek. Vandaag is Siobhan aan het woord. Zij kreeg op haar 15e de diagnose 'atopisch eczeem'.
Mijn naam is Siobhan, ik ben net
25 geworden en ik woon in Aarschot (België). Ik omschrijf mezelf weleens als
een chronisch autodidact — mede dankzij mijn doorzettingsvermogen om mijn
eigen gezondheid te verbeteren, heb ik geleidelijk aan een verslaving
ontwikkeld wat betreft continual life improvement ;) Er gaat geen dag voorbij
dat ik geen boeken lees, podcasts beluister of research doe naar nieuwe
wetenschappelijke inzichten m.b.t. natuurlijke gezondheid, ecologisch leven en
spirituele zelfontplooiing.
Ik heb sinds 2015 mijn eigen blog Plant
Seeds,
waarmee ik mensen wil inspireren met plantaardige receptjes en tips en advies
deel rond natuurlijke voeding, de helende kracht van detox, en inzichten geef in mijn ecologische
levensstijl.
Tien jaar geleden, op mijn
vijftiende, kreeg ik de diagnose ‘atopisch eczeem’. Daardoor heb ik vaak een erg droge,
ontstoken, pijnlijke huid met ‘jeukaanvallen’, vaak ’s avonds en ’s
nachts. Het is vooral de pijn, jeuk en
slapeloosheid die mijn leven heel sterk beïnvloed hebben.
Mijn eczeem is lang heel ernstig
geweest en op dieptepunten sliep ik soms slechts 1 uur per nacht, in
kwartiertjes. Ik kan niet met woorden omschrijven wat slapeloosheid met je doet…
Het drijft je tot suïcidale gedachten.
Ik ben zo zo blij dat ik erdoor
ben geraakt, dat ik twee jaar geleden besloten heb om eens naar de kern van
mijn symptomen te gaan kijken. Ik schreef me in voor de Complete
Detox Academy
en veranderde geleidelijk aan mijn dieet, begon met dagelijkse en meer intensieve
detoxing. Na enkele
dagen begon mijn huid al te verbeteren en na enkele maanden had ik zelfs eczeemvrije
dagen!
Vandaag heb ik nog steeds eczeem,
en het kan soms, vooral in de winter, nog wel eens opflakkeren, maar het
zwaarste heb ik achter de rug. Waar ik vroeger dagelijks cortisone smeerde en
slaappillen nodig had, voel ik me vandaag zonder cortisone en medicatie beter
dan ooit.
In periodes wanneer mijn huid er
erg aan toe was, had ik het vooral moeilijk met sociale interacties. Ik voelde
me lelijk, uitgeput en erg onzeker. Dat kwam bij mensen weleens over alsof ik
geen interesse in hen had. En dat was in principe ook zo — ik had geen energie om er te zijn
voor mezelf, laat staan voor iemand anders. Het was dan vaak ook moeilijk om
met mensen om te gaan. Mensen die nooit chronisch ziek zijn geweest, begrijpen
vaak niet hoe moeilijk het is, wat het met je doet, hoe machteloos je je soms
voelt, hoe diep je zit en hoe moeilijk het is om daarover te praten…
Ik kan wel zeggen dat ik een enorm
groot empathisch vermogen heb ontwikkeld door mijn ziekte, ik weet wat het met
je doet als je niet kan slapen, of als je constant afgeleid bent door pijn en
een onstilbare jeuk.
Ik heb vooral erg
veel geluk gehad met mijn vriend, die ik vier jaar geleden leerde kennen. Hij
is er echt altijd voor me geweest. Hij heeft me gekend —en aanvaard— op mijn dieptepunten. Zijn
aanwezigheid, acceptatie en positieve instelling hebben me erg geholpen om uit
de put te klimmen. Zonder zijn steun was ik er nooit zo snel uit geraakt. Dat
zal ik nooit, nooit vergeten.
Wat ik nog wil zeggen aan wie dit
leest en zichzelf hierin herkent: ik weet dat leven met een chronische ziekte
een eenzame weg kan zijn. Ik heb er zelf heel lang mee geworsteld en ik wou dat
ik sneller wist wat ik vandaag weet.
Met de energie die ik vandaag heb,
wil ik iets terug doen. Ik wil er graag zijn voor mensen die hetzelfde meemaken
als ik. De kennis die ik nu heb, delen — en daarmee mensen hun doel om
terug gezond te worden, helpen bereiken.
Bij deze is mijn warme oproep:
blijf er alsjeblieft niet alleen mee zitten. Er is echt wel een manier om je
pijn te verzachten — en misschien zelfs te genezen, zoals ik zelf heb mogen
ondervinden.
Het was hier afgelopen weken een beetje stilletjes. Dat kwam omdat ik tijd nodig had om alles te verwerken en te beslissen wat ik nu wel en niet meer online plaats. Maar dinsdag poppendag wil ik zeker verder blijven doen.
